MS-patiënte is nare opmerkingen over parkeren op invalidenplek zat
Imke Peeters heeft MS en daarom een gehandicaptenparkeerkaart. Maar omdat mensen niet kunnen zien dat zij een beperking heeft, krijgt ze als ze uit de auto stapt vaak nare opmerkingen naar haar hoofd geslingerd die gaan over haar vermogen om ‘gewoon’ te lopen. Dit soort berichten van mensen met een onzichtbare beperking komen vaker binnen bij Patiëntenfederatie Nederland, wat de organisatie zorgen baart. Dit melden MSN en Omroep Brabant.
Sinds haar diagnose zes jaar geleden gaat het op en af met haar gezondheid. De ene dag kan ze meters maken zonder hulpmiddel, de andere dag heeft ze een rollator nodig en op de slechtste dagen zit ze in een rolstoel. Dit betekent ook dat haar beperking op sommige dagen zichtbaarder is dan op andere. Omdat MS een chronische ziekte is en haar lichamelijk beperkt, heeft ze een gehandicaptenparkeerkaart.
‘Gigantische drempel’
“Daar ging een strenge aanvraagprocedure aan vooraf. Het was voor mij een gigantische drempel om de kaart aan te vragen, laat staan om deze daadwerkelijk te gebruiken.” De laatste keer dat ze vervelende kritiek kreeg, gebruikte ze de parkeerplaats omdat het op andere plekken heel druk was en ze anders 200 meter heen en 200 meter terug moest lopen. Ze had die dag pijn aan haar benen en ze “voelden aan als spaghetti”.
Vriendelijk vragen
Vlak nadat ze uit de auto stapt gaven enkele voorbijgangers haar al een afkeurende blik. Toen Peeters bijna de nabijgelegen snackbar binnenstapte, riep iemand tegen haar dat ze er niet mocht parkeren, ze kon immers toch gewoon lopen? Peeters reageerde boos, maar dat maakte de criticus niks uit. Uiteindelijk belandde ze in een discussie met zes jongens, die haar uitlachten en kwetsende dingen zeiden. Daarop liep ze weg, de snackbar in.
Dit soort situaties overkomen haar regelmatig. Natuurlijk weet ze zelf ook dat er genoeg mensen zijn die wél misbruik maken van de invalideparkeerplaats, maar omdat niet iedere beperking zichtbaar is roept ze mensen op om het vriendelijk te vragen. Dat doet ze zelf ook.
Door: Nationale Zorggids / Johanne Levinsky
