Lange tijd is vooral gekeken naar of een behandeling helemaal wel of helemaal niet in het pakket zat. Daarbij werd nauwelijks onderscheid gemaakt tussen verschillende patiënten. Uitgangspunt moet zijn dat verzekerden alleen aanspraak maken op zorg als dat effectief en doelmatig is. Op die manier kunnen meer behandelingen vergoed worden, terwijl de totale kosten dalen. Zo houden we de premie voor iedereen betaalbaar. Voorbeelden van behandelingen waar deze gedachte al is doorgevoerd zijn de maagzuurremmers en ivf behandelingen.

Dit beleid kan alleen slagen als artsen hun verantwoordelijkheid nemen, zegt Schippers. Nemen zij die verantwoordelijkheid niet, dan komt de zorg terecht bij meer mensen dan degenen voor wie dit doelmatig en effectief is. Als dat zou gebeuren, rest geen andere mogelijkheid dan terug te grijpen op de volledige uitsluiting van het pakket. In het verleden bleek bijvoorbeeld dat de zogenaamde vervoersbriefjes, die nodig waren om van speciaal vervoer gebruik te mogen maken, in de praktijk aan iedereen gegeven werden die er maar om vroeg. Hierdoor rezen de kosten de pan uit en moest worden besloten het vervoer weer voor iedereen uit het pakket te halen. Hetzelfde is in het verleden bijvoorbeeld gebeurd bij medische noodzakelijke plastische chirurgie en aanpassingsstoornissen.

Het Zorginstituut heeft de opdracht gekregen het basispakket door de lichten en waar mogelijk objectief vast te stellen wanneer iemand wel en wanneer niet in aanmerking komt voor een bepaalde behandeling. Hiervoor heeft de minister eerder al € 15 miljoen extra uitgetrokken. Door het basispakket op deze manier structureel tegen het licht te houden wordt het beheer van het basispakket slimmer en rechtvaardiger. Bovendien draagt het bij aan de besparingen die we moeten en willen realiseren op het pakket om de zorg betaalbaar te houden.

© Nationale Zorggids